DENİZ
Yeryüzü derinliklerini dolduran büyük su kütleleri olarak tanımladığımız deniz; kimilerine göre sevdanın, tutkunun, özlemin simgesi kimilerine göre de acının, ayrılıkların, gözyaşlarının simgesi.
Bize her neyi hatırlatırsa, hatırlatsın dünyamızın vazgeçilmezi olmazsa olmazı, süsümüz güzelliğimizdir denizlerimiz.
Çölleşmiş Dünya’mıza güzellik ve zenginlik katan denizlerimiz; içerisinde barındırdığı binlerce çeşit canlıyla, denizaltı güzellikleriyle insanlara bir ana gibi kucak açmaktadır.
Canımız sıkıldığında, üzgün olduğumuzda, bunaldığımızda, sevindiğimizde, coştuğumuzda, mutlu olduğumuz anlarda koşarız deniz kıyılarına…
Paylaşırız üzüntümüzü, kederimizi, sevincimizi en sırdaş bir dostla paylaştığımız gibi.
Hiç te zorsunmaz; dinler her zaman usanmadan bıkmadan. Hüzünlerimizi paylaşmaya, sevinçlerimize ortak olmaya çalışır. Belki kederlerimizi, hüzünlerimizi anladığını belirtmek için hırçındır, belki de sevinçlerimize, mutluluklarımıza ortak olduğunu göstermek için…
Bize göre davranır deniz. Huzurlu isek o da huzurlu; hırçın isek o da hırçın; yani kendimizi buluruz denizde… Nasıl görmek istiyorsak öyle…
Dili olsa kim bilir neler söylemek isterdi bize. Yaşadıklarını, duygularını anlatmak isterdi elbet.
Yüzyıllar önce teknolojinin ve sanayinin olmadığı yıllardaki temiz ve arı halini özlediğini anlatırdı. Binlerce, milyonlarca çeşit canlıya nasıl bir ana gibi kucak açtığını, doyurduğunu anlatırdı elbet. Âşıklara, şairlere, yazarlara ilham kaynağı olduğunu anlatırdı. Teknolojinin ve sanayinin gelişmesiyle, insanların para için denizleri nasıl acımasızca kirlettiğini anlatırdı. Belki tsunami derecesine varan hırçınlığının bu nedenle olduğunu anlatırdı.
Gelin duyarlı, bilinçli insanlar; denizlerimize, göllerimize, doğal güzelliklerimize, yer altı, yerüstü zenginliklerimize, bize her haliyle kucak açan dünyamıza, insanlığımıza sahip çıkalım.
Bir annenin yavrusuna sahip çıktığı gibi…
Fatih ŞERBETÇİ
|
